Δημήτρης Χριστόπουλος: Δεν
υπάρχει χαλαρή ψήφος, όταν δίπλα μας υπάρχουν ερείπια
Τελευταία
Ενημέρωση: 24/05/2014 18:10
Ο
αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και
αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Δημήτρης
Χριστόπουλος, μιλά σήμερα στο «Θ» για το νόημα των ευρωεκλογών. Όπως σημειώνει,
στη συγκεκριμένη διαδικασία δεν υπάρχει η ιδέα της χαλαρής ψήφου, αλλά η ανάγκη
η χώρα μας και η Ευρώπη να βρουν μια νέα γλώσσα συνεννόησης, γιατί τα
αποτελέσματα μέχρι σήμερα της πολιτικής που εφαρμόζεται είναι όλο και
περισσότερα ανθρώπινα ερείπια.
-Σύμφωνα με την επικρατούσα αίσθηση το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βρίσκεται πολύ μακριά από την Ελλάδα και πολύ περισσότερο, βέβαια, από την Άρτα, για να επιδεικνύεται το ίδιο ενδιαφέρον με τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ποια είναι, όμως, η αλήθεια;
Η αλήθεια είναι ότι η ευρωπαϊκή πολιτική έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Μια απόφαση στα κοινοτικά όργανα μπορεί να επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινότητα οποιασδήποτε πόλης, οποιουδήποτε κράτους μέλους. Δε λέω με αυτό ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν είναι σημαντικές. Ωστόσο, το κυρίαρχο διακύβευμα αυτή τη στιγμή είναι η αναχαίτιση της νεοφιλελεύθερης επέλασης στην οποία κινδυνεύει να υποταχθεί η Ευρώπη. Αυτό καθορίζει τα πάντα, μικρά και μεγάλα. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την υπόδειξη προς μια αριστερή κατεύθυνση από το εκλογικό σώμα.
-Άρα, η ψήφος σε αυτές τις ευρωεκλογές μπορεί να είναι χαλαρή;
Χαλαρή ψήφο θα μπορούσε να δώσει κάποιος που ζει μια χαλαρή ζωή. Έτσι, όμως, είναι η ζωή σας; Έτσι είναι η ζωή μας; Δεν μπορώ να φανταστώ χαλαρούς ανθρώπους μέσα στους σωρούς των ερειπίων και χωρίς καμιά ορατή προοπτική για το μέλλον τους. Και πάντως, όχι την πλειονότητα της κοινωνίας. Δεν είναι, λοιπόν, εκλογές όπου μπορεί κανείς να πάει ή να μην πάει, να ρίξει αυτή ή την άλλη ψήφο, την οποιαδήποτε, όπως μπορεί να έκανε στο παρελθόν. Ψηφίζουμε για τις ζωές μας, για το μέλλον μας, για τα παιδιά μας. Καταλαβαίνω, ασφαλώς, ότι υπάρχει απογοήτευση, αβεβαιότητα, κάποτε φόβος μπροστά στο άγνωστο -ζούμε, άλλωστε, καταστάσεις πρωτοφανείς. Ακριβώς γι’ αυτό, όμως, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας -και τη δύναμη της ψήφου μας επίσης. Αν εμείς δεν αναλάβουμε την ευθύνη να στρίψουμε το σκάφος, ποιος;
-Στο ντιμπέιτ για την προεδρία της Κομισιόν, ο κ. Τσίπρας ζήτησε την ενίσχυση της Αριστεράς, ώστε να τεθεί τέρμα στην πολιτική λιτότητας. Ποιες είναι οι πολιτικές τις οποίες θα μπορούσε να ακολουθήσει μια Κομισιόν υπό την προεδρία του κ. Τσίπρα και με ισχυρή παρουσία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ώστε να δοθεί τέλος σ’ αυτές τις πολιτικές;
Όλος ο ευρωπαϊκός Τύπος, ανεξάρτητα από πολιτικές προτιμήσεις, εκτίμησε ότι ο Αλέξης Τσίπρας στη διάρκεια του ντιμπέιτ ήταν ο φορέας μιας άλλης πρότασης για την ίδια την Ευρώπη. Τι λέει, με δυο λόγια, η πρόταση αυτή; Το πρόβλημα του χρέους και της ανάπτυξης δεν είναι πρόβλημα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας ή της Ιρλανδίας. Είναι πρόβλημα όλης της Ευρώπης και μόνον έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί. Όλοι μαζί, λοιπόν, πρέπει να αποφασίσουμε: πρώτον, ρύθμιση των χρεών με διαγραφή ενός μεγάλου μέρους τους. Δεύτερον, μια νέα σύμβαση για την αποπληρωμή τους με ρήτρα ανάπτυξης -και όχι πλεονάσματος, που θα πηγαίνει αναγκαστικά στην εξυπηρέτηση του χρέους. Και, τρίτον, μια νέα συμφωνία, ένα ευρωπαϊκό New Deal, για την ανάπτυξη. Αλλά θα σας ρωτήσω κι εγώ: ακούσατε τον πρωθυπουργό να μιλάει για τις ευρωεκλογές και να παρουσιάζει προτάσεις για την Ευρώπη;
-Πώς σχολιάζετε όλη αυτή τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει τις τελευταίες ημέρες σχετικά με την προσέλκυση ή μη των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής;
Είναι αδιανόητο - και εννοώ τις λέξεις μου - το κόμμα του οποίου ο μέχρι πρότινος υποπλοίαρχος ήταν ο εμπνευστής της σύμπλευσης δεξιάς και άκρας δεξιάς, δηλαδή ο πρώην γ.γ. της Κυβέρνησης, να εγκαλεί ότι, τάχα, η Αριστερά κλείνει το μάτι προς τη Χρυσή Αυγή. Ο χώρος που πολιτικά και κοινωνικά είναι μονίμως υπαρξιακά ανταγωνιστικός προς το φασισμό είναι η Αριστερά. Αυτό είναι ιστορικό θέσφατο! Οι υπηρεσίες που παρέχει στο πολίτευμα η κυβέρνηση σήμερα είναι για ακόμη μία φορά οι χείριστες δυνατές. Η Αριστερά, όχι απλώς δεν κλείνει το μάτι προς τη Χρυσή Αυγή, αλλά μονίμως ορθώνει το πολιτικό της ανάστημα και για αυτό είμαστε αριστερά.
-Ασχολείστε με ζητήματα δικαιωμάτων. Για ποιον λόγο είναι ιδιαίτερα σημαντικά τα δικαιώματα των μειονοτήτων;
Επειδή η ανάγκη διασφάλισης των δικαιωμάτων αφορά, πριν απ’ όλα, τις μειονότητες και τους αδύναμους. Τις κάθε είδους μειονότητες και τους κάθε είδους αδύναμους. Πρόκειται για θεμελιώδη αρχή της δημοκρατίας και του φιλελεύθερου κράτους δικαίου. Σε μια κοινωνία όπου υπάρχει και συνεχώς αναπαράγεται η ανισότητα σε πλούτο και εξουσία, ο ισχυρός έχει εκ των πραγμάτων, από την ίδια την ισχύ του, διασφαλισμένα τα δικαιώματά του. Και αυτό συμβαίνει με όλους τους ισχυρούς, σε πλούτο, σε εξουσία, αλλά και σε πλήθος. Η πλειονότητα δεν κινδυνεύει να απολέσει δικαιώματα όπως αυτά που υπονοεί η ερώτησή σου. Αντιθέτως, έχει την υποχρέωση να τα αναγνωρίζει και να τα σέβεται εξίσου ως δικαιώματα των λίγων. Γι’ αυτό, ακριβώς, και είναι απολύτως απαράδεκτη η ιδέα ότι η πλειονότητα μπορεί να αποφασίσει διά της ψήφου της αν θα σεβαστεί αυτό ή το άλλο δικαίωμα μιας μειονότητας. Η πρόταση, όμως, του Άρη Σπηλιωτόπουλου να τεθεί σε δημοψήφισμα η απόφαση της Πολιτείας για τη δημιουργία τεμένους στην Αθήνα, δεν είναι μόνο απαράδεκτη -ή απλώς θλιβερή, καθώς προέρχεται από έναν πρώην φιλελεύθερο. Είναι σημείο των καιρών. Τμήματα του αστικού κόσμου υιοθετούν ανοικτά την ατζέντα της Χρυσής Αυγής, μετακινώντας τον άξονα της πολιτικής ζωής όλο και δεξιότερα.
-Πάσχει, τελικά, η δημοκρατία στην Ευρώπη;
Το πρόβλημα της δημοκρατίας στην Ευρώπη είναι διαχρονικό. Ανέκαθεν υπήρχε το «δημοκρατικό έλλειμμα» όπως το λέγαμε, καθώς ο μόνος αντιπροσωπευτικός θεσμός ήταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κι αυτό με ελάχιστες αρμοδιότητες. Σήμερα, όμως, έχουμε αλλάξει πίστα. Η Ευρώπη βρίσκεται σε δημοκρατικό κενό. Η Τρόικα, που έχει υποκαταστήσει την κυβέρνηση στην Ελλάδα, δεν έχει καμιά νομιμοποίηση. Και το χειρότερο, ίσως: Θα διαβάσατε το δημοσίευμα των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, που προκάλεσε τόσο θόρυβο. Αποκαλύπτει ότι τον Οκτώβριο του 2011 στις Κάννες ο πρόεδρος της Κομισιόν, ο Μπαρόζο, πέτυχε να «σκοτώσει», όπως το έλεγε, το δημοψήφισμα που είχε αποφασίσει ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, και σε συνεργασία με τους Σαμαρά και Βενιζέλο να τον αντικαταστήσει στην πρωθυπουργία από τον Λ. Παπαδήμο. Δεν ξέρω πώς λέγεται αυτό, αλλά δημοκρατία δεν είναι. Έτσι θα προχωρήσουμε; Επιμένω: την Κυριακή, η πιο χειμαζόμενη χώρα της Ευρώπης, αυτή που έχει υποστεί τα χειρότερα, πρέπει να στείλει το μήνυμα ότι «δεν αντέχουμε άλλο». Ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Ότι η Ευρώπη, για να παραμείνει Ευρώπη, πρέπει να αλλάξει.
Επιμέλεια: Αντώνης Πετρόγιαννης
-Σύμφωνα με την επικρατούσα αίσθηση το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βρίσκεται πολύ μακριά από την Ελλάδα και πολύ περισσότερο, βέβαια, από την Άρτα, για να επιδεικνύεται το ίδιο ενδιαφέρον με τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ποια είναι, όμως, η αλήθεια;
Η αλήθεια είναι ότι η ευρωπαϊκή πολιτική έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Μια απόφαση στα κοινοτικά όργανα μπορεί να επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινότητα οποιασδήποτε πόλης, οποιουδήποτε κράτους μέλους. Δε λέω με αυτό ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν είναι σημαντικές. Ωστόσο, το κυρίαρχο διακύβευμα αυτή τη στιγμή είναι η αναχαίτιση της νεοφιλελεύθερης επέλασης στην οποία κινδυνεύει να υποταχθεί η Ευρώπη. Αυτό καθορίζει τα πάντα, μικρά και μεγάλα. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την υπόδειξη προς μια αριστερή κατεύθυνση από το εκλογικό σώμα.
-Άρα, η ψήφος σε αυτές τις ευρωεκλογές μπορεί να είναι χαλαρή;
Χαλαρή ψήφο θα μπορούσε να δώσει κάποιος που ζει μια χαλαρή ζωή. Έτσι, όμως, είναι η ζωή σας; Έτσι είναι η ζωή μας; Δεν μπορώ να φανταστώ χαλαρούς ανθρώπους μέσα στους σωρούς των ερειπίων και χωρίς καμιά ορατή προοπτική για το μέλλον τους. Και πάντως, όχι την πλειονότητα της κοινωνίας. Δεν είναι, λοιπόν, εκλογές όπου μπορεί κανείς να πάει ή να μην πάει, να ρίξει αυτή ή την άλλη ψήφο, την οποιαδήποτε, όπως μπορεί να έκανε στο παρελθόν. Ψηφίζουμε για τις ζωές μας, για το μέλλον μας, για τα παιδιά μας. Καταλαβαίνω, ασφαλώς, ότι υπάρχει απογοήτευση, αβεβαιότητα, κάποτε φόβος μπροστά στο άγνωστο -ζούμε, άλλωστε, καταστάσεις πρωτοφανείς. Ακριβώς γι’ αυτό, όμως, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας -και τη δύναμη της ψήφου μας επίσης. Αν εμείς δεν αναλάβουμε την ευθύνη να στρίψουμε το σκάφος, ποιος;
-Στο ντιμπέιτ για την προεδρία της Κομισιόν, ο κ. Τσίπρας ζήτησε την ενίσχυση της Αριστεράς, ώστε να τεθεί τέρμα στην πολιτική λιτότητας. Ποιες είναι οι πολιτικές τις οποίες θα μπορούσε να ακολουθήσει μια Κομισιόν υπό την προεδρία του κ. Τσίπρα και με ισχυρή παρουσία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ώστε να δοθεί τέλος σ’ αυτές τις πολιτικές;
Όλος ο ευρωπαϊκός Τύπος, ανεξάρτητα από πολιτικές προτιμήσεις, εκτίμησε ότι ο Αλέξης Τσίπρας στη διάρκεια του ντιμπέιτ ήταν ο φορέας μιας άλλης πρότασης για την ίδια την Ευρώπη. Τι λέει, με δυο λόγια, η πρόταση αυτή; Το πρόβλημα του χρέους και της ανάπτυξης δεν είναι πρόβλημα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας ή της Ιρλανδίας. Είναι πρόβλημα όλης της Ευρώπης και μόνον έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί. Όλοι μαζί, λοιπόν, πρέπει να αποφασίσουμε: πρώτον, ρύθμιση των χρεών με διαγραφή ενός μεγάλου μέρους τους. Δεύτερον, μια νέα σύμβαση για την αποπληρωμή τους με ρήτρα ανάπτυξης -και όχι πλεονάσματος, που θα πηγαίνει αναγκαστικά στην εξυπηρέτηση του χρέους. Και, τρίτον, μια νέα συμφωνία, ένα ευρωπαϊκό New Deal, για την ανάπτυξη. Αλλά θα σας ρωτήσω κι εγώ: ακούσατε τον πρωθυπουργό να μιλάει για τις ευρωεκλογές και να παρουσιάζει προτάσεις για την Ευρώπη;
-Πώς σχολιάζετε όλη αυτή τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει τις τελευταίες ημέρες σχετικά με την προσέλκυση ή μη των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής;
Είναι αδιανόητο - και εννοώ τις λέξεις μου - το κόμμα του οποίου ο μέχρι πρότινος υποπλοίαρχος ήταν ο εμπνευστής της σύμπλευσης δεξιάς και άκρας δεξιάς, δηλαδή ο πρώην γ.γ. της Κυβέρνησης, να εγκαλεί ότι, τάχα, η Αριστερά κλείνει το μάτι προς τη Χρυσή Αυγή. Ο χώρος που πολιτικά και κοινωνικά είναι μονίμως υπαρξιακά ανταγωνιστικός προς το φασισμό είναι η Αριστερά. Αυτό είναι ιστορικό θέσφατο! Οι υπηρεσίες που παρέχει στο πολίτευμα η κυβέρνηση σήμερα είναι για ακόμη μία φορά οι χείριστες δυνατές. Η Αριστερά, όχι απλώς δεν κλείνει το μάτι προς τη Χρυσή Αυγή, αλλά μονίμως ορθώνει το πολιτικό της ανάστημα και για αυτό είμαστε αριστερά.
-Ασχολείστε με ζητήματα δικαιωμάτων. Για ποιον λόγο είναι ιδιαίτερα σημαντικά τα δικαιώματα των μειονοτήτων;
Επειδή η ανάγκη διασφάλισης των δικαιωμάτων αφορά, πριν απ’ όλα, τις μειονότητες και τους αδύναμους. Τις κάθε είδους μειονότητες και τους κάθε είδους αδύναμους. Πρόκειται για θεμελιώδη αρχή της δημοκρατίας και του φιλελεύθερου κράτους δικαίου. Σε μια κοινωνία όπου υπάρχει και συνεχώς αναπαράγεται η ανισότητα σε πλούτο και εξουσία, ο ισχυρός έχει εκ των πραγμάτων, από την ίδια την ισχύ του, διασφαλισμένα τα δικαιώματά του. Και αυτό συμβαίνει με όλους τους ισχυρούς, σε πλούτο, σε εξουσία, αλλά και σε πλήθος. Η πλειονότητα δεν κινδυνεύει να απολέσει δικαιώματα όπως αυτά που υπονοεί η ερώτησή σου. Αντιθέτως, έχει την υποχρέωση να τα αναγνωρίζει και να τα σέβεται εξίσου ως δικαιώματα των λίγων. Γι’ αυτό, ακριβώς, και είναι απολύτως απαράδεκτη η ιδέα ότι η πλειονότητα μπορεί να αποφασίσει διά της ψήφου της αν θα σεβαστεί αυτό ή το άλλο δικαίωμα μιας μειονότητας. Η πρόταση, όμως, του Άρη Σπηλιωτόπουλου να τεθεί σε δημοψήφισμα η απόφαση της Πολιτείας για τη δημιουργία τεμένους στην Αθήνα, δεν είναι μόνο απαράδεκτη -ή απλώς θλιβερή, καθώς προέρχεται από έναν πρώην φιλελεύθερο. Είναι σημείο των καιρών. Τμήματα του αστικού κόσμου υιοθετούν ανοικτά την ατζέντα της Χρυσής Αυγής, μετακινώντας τον άξονα της πολιτικής ζωής όλο και δεξιότερα.
-Πάσχει, τελικά, η δημοκρατία στην Ευρώπη;
Το πρόβλημα της δημοκρατίας στην Ευρώπη είναι διαχρονικό. Ανέκαθεν υπήρχε το «δημοκρατικό έλλειμμα» όπως το λέγαμε, καθώς ο μόνος αντιπροσωπευτικός θεσμός ήταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κι αυτό με ελάχιστες αρμοδιότητες. Σήμερα, όμως, έχουμε αλλάξει πίστα. Η Ευρώπη βρίσκεται σε δημοκρατικό κενό. Η Τρόικα, που έχει υποκαταστήσει την κυβέρνηση στην Ελλάδα, δεν έχει καμιά νομιμοποίηση. Και το χειρότερο, ίσως: Θα διαβάσατε το δημοσίευμα των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, που προκάλεσε τόσο θόρυβο. Αποκαλύπτει ότι τον Οκτώβριο του 2011 στις Κάννες ο πρόεδρος της Κομισιόν, ο Μπαρόζο, πέτυχε να «σκοτώσει», όπως το έλεγε, το δημοψήφισμα που είχε αποφασίσει ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, και σε συνεργασία με τους Σαμαρά και Βενιζέλο να τον αντικαταστήσει στην πρωθυπουργία από τον Λ. Παπαδήμο. Δεν ξέρω πώς λέγεται αυτό, αλλά δημοκρατία δεν είναι. Έτσι θα προχωρήσουμε; Επιμένω: την Κυριακή, η πιο χειμαζόμενη χώρα της Ευρώπης, αυτή που έχει υποστεί τα χειρότερα, πρέπει να στείλει το μήνυμα ότι «δεν αντέχουμε άλλο». Ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Ότι η Ευρώπη, για να παραμείνει Ευρώπη, πρέπει να αλλάξει.
Επιμέλεια: Αντώνης Πετρόγιαννης
Δημήτρης
Χριστόπουλος: Δεν υπάρχει χαλαρή ψήφος, όταν δίπλα μας υπάρχουν ερείπια
- See more at:
http://www.tharrosnews.gr/news/content/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%AE-%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%BF%CF%82-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B4%CE%AF%CF%80%CE%BB%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B9%CE%B1#sthash.fLXLPh4F.dpuf
Δημήτρης
Χριστόπουλος: Δεν υπάρχει χαλαρή ψήφος, όταν δίπλα μας υπάρχουν ερείπια
- See more at:
http://www.tharrosnews.gr/news/content/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%AE-%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%BF%CF%82-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B4%CE%AF%CF%80%CE%BB%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B9%CE%B1#sthash.fLXLPh4F.dpuf