http://www.efsyn.gr/?p=25581
Αν οι αλλαγές που θα επέλθουν στον νόμο 3838/2010, μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλοιώσουν τη φυσιογνωμία και το πνεύμα του, αυτό θα είναι, δυστυχώς, ένα καθοριστικό χτύπημα στο καλύτερο νομοθετικό νέο -και ένα από τα ελάχιστα καλά- της τελευταίας τριετίας. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας αφήνει περιθώρια ώστε και ο νόμος να συνεχίσει να ισχύει, έστω και μετριάζοντας την έντασή του, αλλά και η απόφαση να εισακουστεί, παρά το ότι προφανώς ελήφθη καθ’ υπέρβασιν αρμοδιότητας. Για τον λόγο αυτό, το βάρος στις πλάτες των εταίρων της κυβέρνησης που ανήκουν στις δυνάμεις οι οποίες θέλησαν τη μεταρρύθμιση αυτή, είναι πολύ μεγάλο. Το ίδιο και η ευθύνη.
Λέγεται συχνά, από φιλελεύθερους ανθρώπους που είναι εύλογα δυσαρεστημένοι με τη γενική εξέλιξη των πραγμάτων σήμερα και που θα ήθελαν να ακουστεί ένα πραγματικό «όχι» στη Δεξιά: «Μα γιατί να μην επιμείνουν στα ζητήματα της ιθαγένειας όπου η τρόικα δεν ελέγχει την κατάσταση;», υπονοώντας ότι στα κεφαλαιώδη ζητήματα της ταξικής πάλης όπου οι πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται καθ’ υπαγόρευσιν, τα περιθώρια αντίδρασης είναι, ούτως ή άλλως, ελάχιστα. Το επιχείρημα όμως αυτό σφάλλει, ανάγοντας ναρκισσιστικά τα ζητήματα της «δικής μας» ιδεολογικής ταυτότητας στα πλέον κομβικά, ενώ φυσικά δεν είναι. Και όχι απλώς δεν είναι, αλλά ξεχνάμε ότι για τη Δεξιά είναι εξίσου και περισσότερο κομβικά, καθώς και αυτή κάτι θέλει να πει ότι έκανε «αυθεντικά» δικό της, πέραν του να διαλύει μισθούς.
Με δυο λόγια, το ίδιο σκέφτονται όλοι. Αν κάποιος έχει έναν ισχυρότερο λόγο παραπάνω να πει στο δικό του εκλογικό ακροατήριο ότι στα θέματα τα οποία η τρόικα δεν ελέγχει θα κάνουμε «αυτό που πρέπει», αυτός δύσκολα μπορεί να είναι ο εταίρος του 5% ή του 6%, αλλά η μεγάλη συντηρητική παράταξη, της οποίας ο πρωθυπουργός με ειλικρίνεια είχε κάνει νομοθετική σημαία την κατάργηση του εν λόγω νόμου. Αυτά έχει η συγκυβέρνηση (μαζί του)…
*Kαθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου